Tijdlijn Palliatieve benadering

Dorien Op den Camp heeft dit bericht geliked
Profielfoto van Bernita Eskes

𝗖𝗼𝗹𝘂𝗺𝗻 : 𝗦𝗮ï𝗱𝗮 𝗔𝗼𝘂𝗹𝗮𝗱 𝗕𝗮𝗸𝘁𝗶𝘁 𝗲𝗻 𝗢𝗻𝘂𝗿 𝗞𝗲𝗻ç:

𝗗𝗘 𝗕𝗘𝗟𝗘𝗘𝗙𝗗𝗛𝗘𝗜𝗗 𝗢𝗠 𝗧𝗘 𝗭𝗪𝗜𝗝𝗚𝗘𝗡
(Over geloof, hoop en genezing bij palliatieve zorg voor moslimpatiënten)

Medische professionals worden vaak geleerd om open en eerlijk te zijn naar hun patiënten, met als doel goede en passende zorg te kunnen leveren. Dit houdt ook in dat de boodschap ‘U bent ongeneeslijk ziek, u gaat dood’, vaak direct op tafel wordt gelegd. Om vervolgens een gesprek aan te kunnen gaan over prognoses, palliatieve zorg, manieren om het lijden te verzachten en uiteindelijk over waardig sterven. Maar sluit dit ook aan op de wensen en waarden van moslimpatiënten? Wat is voor hen ‘passende zorg’ en ‘waardig sterven’?
Directheid over de prognose van palliatieve moslimpatiënten wordt over het algemeen niet gewaardeerd. Vanuit islamitisch perspectief geloven velen dat het tijdstip van overlijden door God wordt bepaald en niet door een arts. Het expliciet benoemen van de dood kan beledigend en confronterend zijn, zowel voor de patiënt als diens familie. In slechtnieuwsgesprekken willen moslimfamilies kunnen vasthouden aan geloof, hoop en genezing. Hoop op genezing, tot de laatste adem.

Wie met een westerse blik naar het lijden kijkt, ziet de behoefte om dit te verzachten. Er zijn immers middelen zoals morfine of palliatieve sedatie, die hiervoor ingezet kunnen worden. ‘Onnodig lijden kunnen we voorkomen’, verzekeren we de patiënt en diens naasten. Palliatieve zorg wordt daarmee erg wit ingevuld. Voor moslims kan er waarde zitten aan lijden. Dit voorkomen of verzachten gaat soms tegen de overtuiging in dat lijden erbij hoort en dat vanuit het lijden de dood een overgang is naar een andere wereld. Sterven is niet het einde en het hele proces heeft zijn tijd nodig. ‘Zolang mijn geliefde nog leeft, is de zorg nodig’, is het uitgangspunt. Termen als ‘onnodige zorg’ of ‘de stekker eruit trekken’, kunnen als zeer beledigend ervaren worden.

Dit vraagt om een ander gesprek in de spreekkamer, naast het bed of in de familiekamer. Veel meer dan in de westerse cultuur, waar het individu en eigen regie voorop staan, zijn moslims onderdeel van een ‘wij-cultuur’. De rol van de familie is erg belangrijk, ook in de laatste levensfase. Wie wil praten over passende zorg en over palliatieve zorg en ondersteuning voor een moslimpatiënt, zoekt al bij de opname van de patiënt contact met de centrale contactpersoon van de familie, de gespreksleider, en gaat met hem in gesprek over wat wenselijk en mogelijk is. Daarmee respecteer je ‘het recht om niet te weten’ bij de patiënt en kun je dit ook integreren in de zorg. De familie is intermediair tussen de zorg en de patiënt. Zij geven, ook met non-verbale signalen, naar de palliatieve patiënt aan dat het einde van het leven nadert, het begin van een nieuw hoofdstuk, het hiernamaals.
Het vraagt culturele sensitiviteit en communicatie op maat, om de ervaring voor moslimpatiënten en hun families waardig te laten verlopen. Het vraagt moed en zelfkennis om daarbij de eigen waarden soms even opzij te zetten en de beleefdheid om soms even te zwijgen.
𝘚𝘢ï𝘥𝘢 𝘈𝘰𝘶𝘭𝘢𝘥 𝘉𝘢𝘬𝘵𝘪𝘵 𝘦𝘯 𝘖𝘯𝘶𝘳 𝘒𝘦𝘯ç

𝙎𝙖ï𝙙𝙖 𝘼𝙤𝙪𝙡𝙖𝙙 𝘽𝙖𝙠𝙩𝙞𝙩 𝙞𝙨 𝙜𝙚𝙚𝙨𝙩𝙚𝙡𝙞𝙟𝙠 𝙫𝙚𝙧𝙯𝙤𝙧𝙜𝙚𝙧 𝙞𝙣 𝙝𝙚𝙩 𝙍𝙖𝙙𝙗𝙤𝙪𝙙 𝙐𝙈𝘾. 𝙕𝙚 𝙗𝙚𝙜𝙚𝙡𝙚𝙞𝙙𝙩 𝙚𝙣 𝙤𝙣𝙙𝙚𝙧𝙨𝙩𝙚𝙪𝙣𝙩 𝙥𝙖𝙩𝙞ë𝙣𝙩𝙚𝙣 𝙢𝙚𝙩 𝙚𝙚𝙣 𝙄𝙨𝙡𝙖𝙢𝙞𝙩𝙞𝙨𝙘𝙝𝙚 𝙖𝙘𝙝𝙩𝙚𝙧𝙜𝙧𝙤𝙣𝙙 𝙚𝙣 𝙝𝙪𝙣 𝙛𝙖𝙢𝙞𝙡𝙞𝙚. 𝙕𝙚 𝙞𝙨 𝙘𝙤ö𝙧𝙙𝙞𝙣𝙖𝙩𝙤𝙧 𝙫𝙖𝙣 𝙝𝙚𝙩 𝙡𝙖𝙣𝙙𝙚𝙡𝙞𝙟𝙠 𝙡𝙚𝙚𝙧𝙣𝙚𝙩𝙬𝙚𝙧𝙠 ‘𝙯𝙤𝙧𝙜 𝙫𝙤𝙤𝙧 𝙢𝙞𝙜𝙧𝙖𝙣𝙩𝙚𝙣’ 𝙞𝙣 𝙝𝙚𝙩 𝙠𝙖𝙙𝙚𝙧 𝙫𝙖𝙣 𝙙𝙚 𝙆𝙚𝙣𝙣𝙞𝙨𝙬𝙚𝙧𝙠𝙥𝙡𝙖𝙖𝙩𝙨 𝙂𝙚𝙚𝙨𝙩𝙚𝙡𝙞𝙟𝙠𝙚 𝙑𝙚𝙧𝙯𝙤𝙧𝙜𝙞𝙣𝙜.
𝙊𝙣𝙪𝙧 𝙆𝙚𝙣ç 𝙞𝙨 𝙘𝙤𝙨𝙢𝙚𝙩𝙞𝙨𝙘𝙝 𝙖𝙧𝙩𝙨. 𝙃𝙞𝙟 𝙞𝙨 𝙞𝙣 2022 𝙖𝙛𝙜𝙚𝙨𝙩𝙪𝙙𝙚𝙚𝙧𝙙 𝙖𝙡𝙨 𝙖𝙧𝙩𝙨. 𝙕𝙞𝙟𝙣 𝙤𝙣𝙙𝙚𝙧𝙯𝙤𝙚𝙠𝙨𝙨𝙩𝙖𝙜𝙚 𝙜𝙞𝙣𝙜 𝙤𝙫𝙚𝙧 𝙥𝙖𝙡𝙡𝙞𝙖𝙩𝙞𝙚𝙫𝙚 𝙯𝙤𝙧𝙜 𝙫𝙖𝙣 𝙥𝙖𝙩𝙞ë𝙣𝙩𝙚𝙣 𝙢𝙚𝙩 𝙚𝙚𝙣 𝙄𝙨𝙡𝙖𝙢𝙞𝙩𝙞𝙨𝙘𝙝𝙚 𝙖𝙘𝙝𝙩𝙚𝙧𝙜𝙧𝙤𝙣𝙙 𝙞𝙣 𝙉𝙚𝙙𝙚𝙧𝙡𝙖𝙣𝙙, 𝙬𝙖𝙩 𝙫𝙚𝙚𝙡 𝙞𝙣𝙩𝙚𝙧𝙚𝙨𝙨𝙚 𝙬𝙚𝙠𝙩𝙚 𝙤𝙣𝙙𝙚𝙧 𝙘𝙤𝙡𝙡𝙚𝙜𝙖’𝙨. 𝙃𝙚𝙩 𝙖𝙧𝙩𝙞𝙠𝙚𝙡 𝙬𝙤𝙧𝙙𝙩 𝙡𝙖𝙩𝙚𝙧 𝙙𝙞𝙩 𝙟𝙖𝙖𝙧 𝙙𝙤𝙤𝙧 𝙝𝙚𝙢 𝙚𝙣 𝙯𝙞𝙟𝙣 𝙗𝙚𝙜𝙚𝙡𝙚𝙞𝙙𝙨𝙩𝙚𝙧 𝙔𝙫𝙤𝙣𝙣𝙚 𝙀𝙣𝙜𝙚𝙡𝙨, 𝙜𝙚𝙥𝙪𝙗𝙡𝙞𝙘𝙚𝙚𝙧𝙙.

𝗦𝘆𝗺𝗽𝗼𝘀𝗶𝘂𝗺 ‘𝗭𝗶𝗻𝗴𝗲𝘃𝗶𝗻𝗴 𝗶𝗻 𝗱𝗲 𝘀𝗽𝗿𝗲𝗲𝗸𝗸𝗮𝗺𝗲𝗿 | 𝗗𝗶𝘃𝗲𝗿𝘀𝗶𝘁𝗲𝗶𝘁 𝗶𝗻 𝘃𝗲𝗿𝗯𝗶𝗻𝗱𝗶𝗻𝗴
Saïda en Onur verzorgen 16 april samen een workshop over cultuursensitieve palliatieve zorg voor moslimpatiënten tijdens het symposium ‘Zingeving in de spreekkamer | Diversiteit in verbinding’, van de Agora werkgroep Ethiek en spirituele zorg. Onder de titel ‘Waarden en woorden: hoe communiceer je makkelijker met patiënten met een Islamitische achtergrond?’ gaan ze in op cultuurverschillen en laten ze zien hoe zorgvuldig gebruik (of vermijden) van bepaalde woorden kan helpen een hechtere band op te bouwen met de patiënt en diens familie.

𝗔𝗰𝗰𝗿𝗲𝗱𝗶𝘁𝗮𝘁𝗶𝗲
Voor het symposium is accreditatie aangevraagd bij KNMG-GAIA (ABAN), V&VN, V&VN Verpleegkundig Specialisten, SKGV en NVvPO.

𝗠𝗲𝗹𝗱 𝗷𝗲 𝗮𝗮𝗻
Ga voor meer informatie over het symposium, alle sprekers en aanmelden naar: https://bit.ly/3NB6FiK

Let op: de 𝘦𝘢𝘳𝘭𝘺 𝘣𝘪𝘳𝘥 𝘬𝘰𝘳𝘵𝘪𝘯𝘨 van € 25,00 is verlengd tot maandag 26 februari 12.00 uur.

Profielfoto van Heleen Litmaath

In maart en april kunnen geïnteresseerden bij de Academie voor Geesteswetenschappen in Utrecht een verdiepingscursus volgen over werken in een hospice. Tijdens vier avonden gaan de docenten in op specifieke vaardigheden die het werken in een hospice vraagt op emotioneel, communicatief en spiritueel vlak.

Deze cursus is verrijkend en verdiepend voor vrijwilligers en professionals in de palliatieve zorg.

Meer info: https://academiegeesteswetenschappen.nl/capita-selecta-je-werk-in-een-hospice-verrijken-voor-de-gast-en-voor-jezelf/

Profielfoto van Bernita Eskes

𝗜𝗠𝗣𝗥𝗘𝗦𝗦𝗜𝗘 𝗢𝗡𝗟𝗜𝗡𝗘 𝗞𝗘𝗡𝗡𝗜𝗦𝗖𝗔𝗙É 𝗚𝗘𝗘𝗦𝗧𝗘𝗟𝗜𝗝𝗞𝗘 𝗩𝗘𝗥𝗭𝗢𝗥𝗚𝗜𝗡𝗚 𝗧𝗛𝗨𝗜𝗦 𝗱.𝗱. 𝟮𝟱 𝗷𝗮𝗻𝘂𝗮𝗿𝗶 𝟮𝟬𝟮𝟰

In het online Kenniscafé Geestelijke Verzorging Thuis van donderdag 25 januari, werd kennis gedeeld, werden onderling ervaringen uitgewisseld en werd met trots gekeken naar de ontwikkeling in vijf jaar van GV Thuis VerZorgers (VGVZ) en Agora.
Naast informatie over de stand van zaken naar aanleiding van de evaluatie en de kamerbrief, hield Luis Kaserer, geestelijk verzorger in GV Thuis, een betoog over zijn inzet.

In twee breakout rooms wisselden de deelnemers hun ervaringen uit en werden tips gedeeld over hoe het Centrum voor Levensvragen, als toegangspoort naar GV Thuis, bij verwijzers en het brede publiek meer onder de aandacht te brengen.
Lees de hele impressie van het Kenniscafé, met links naar meer informatie, op de website van Agora: https://bit.ly/42kMP1g

Karen Hosman-Dietz heeft dit bericht geliked
Profielfoto van Bernita Eskes

𝗖𝗼𝗹𝘂𝗺𝗻 𝗥𝗼𝘇𝗲𝗺𝗮𝗿𝗶𝗷𝗻 𝘃𝗮𝗻 𝗕𝗿𝘂𝗰𝗵𝗲𝗺-𝗩𝗶𝘀𝘀𝗲𝗿:

𝗛𝗘𝗧 𝗥𝗘𝗖𝗧𝗔𝗔𝗟 𝗧𝗢𝗨𝗖𝗛𝗘𝗥 𝗩𝗔𝗡 𝗗𝗘 𝗔𝗡𝗔𝗠𝗡𝗘𝗦𝗘
𝗢𝗳: 𝗛𝗲𝘁 𝗹𝗲𝗳 𝗱𝗲 𝗱𝗼𝗼𝗱 𝗼𝗽 𝘁𝗮𝗳𝗲𝗹 𝘁𝗲 𝗹𝗲𝗴𝗴𝗲𝗻

De dood.
Zorgverleners vinden allemaal dat erover gesproken moet worden en toch gebeurt het maar zelden. Mijn ervaring is dat patiënt en zorgverlener (vaak de dokter) vooral zitten te wachten op die ander om het gesprek over de dood te starten. De één is bang dat het een te zwaar gespreksonderwerp is (de dokter), de andere is bang dat het gezien wordt als een teken van opgeven (de patiënt). Omdat geen van beide partijen zich comfortabel voelt om het gesprek te starten, gedragen wij (artsen, zorgverleners) ons als moeten we het rectaal toucher bespreken: we stellen het uit, gaan hakkelen en stamelen. De patiënt direct het gevoel gevend dat het een heel moeilijk onderwerp is. Het wordt dan vaak ook een moeilijk gesprek. Terwijl dat niet zo hoeft te zijn.

Als ik het onderwerp ‘doodgaan’ op tafel leg, gewoon als één van de standaard gespreksonderwerpen in contact met mijn patiënten, zie ik bijna altijd het volgende gebeuren: de meegekomen naaste schrikt zich een hoedje en kijkt mij verontwaardigd aan, de coassistent schuift ongemakkelijk op de stoel heen en weer en de patiënt buigt zich wat verder naar mij toe en vertelt welke ideeën of wensen er zijn. Vervolgens ontspint zich een gesprek waarbij we kunnen spreken over wat wel en niet wenselijk en mogelijk is.

Soms volgen daar acties uit. Zo kwam tijdens een dergelijk gesprek een mevrouw erachter dat, om thuis te kunnen sterven, het verstandig is om niet 112 te bellen op het moment dat het sterven onvermijdelijk lijkt. Het lijkt zo voor de hand liggend, maar die afspraak was nog nooit met familie of huisarts gemaakt.
Soms volgen er geen acties, maar spoort het aanroeren van de dood patiënten en hun naasten wel aan om over het onderwerp verder te spreken. Zodat ze van elkaar weten wat ze belangrijk vinden, waar ze bang voor zijn, of dankbaar. Maar ook om praktische zaken te regelen, bijvoorbeeld het op papier zetten van een levenstestament.
Het is aan ons zorgverleners om het lef te hebben het onderwerp ’de dood’ bespreekbaar te maken. Niet als een beladen en moeilijk onderwerp, maar als een logisch onderdeel van het gesprek met mensen bij wie het einde van het leven naderbij komt. Op die manier kunnen we er met elkaar voor zorgen dat het stervensproces past bij de wensen, waarden en voorkeuren van de patiënt.
𝘙𝘰𝘻𝘦𝘮𝘢𝘳𝘪𝘫𝘯 𝘷𝘢𝘯 𝘉𝘳𝘶𝘤𝘩𝘦𝘮-𝘝𝘪𝘴𝘴𝘦𝘳

𝙍𝙤𝙯𝙚𝙢𝙖𝙧𝙞𝙟𝙣 𝙫𝙖𝙣 𝘽𝙧𝙪𝙘𝙝𝙚𝙢-𝙑𝙞𝙨𝙨𝙚𝙧 𝙬𝙚𝙧𝙠𝙩 𝙞𝙣 𝙝𝙚𝙩 𝙀𝙧𝙖𝙨𝙢𝙪𝙨 𝙈𝘾, 𝙫𝙞𝙚𝙧 𝙙𝙖𝙜𝙚𝙣 𝙥𝙚𝙧 𝙬𝙚𝙚𝙠 𝙖𝙡𝙨 𝙞𝙣𝙩𝙚𝙧𝙣𝙞𝙨𝙩 𝙤𝙪𝙙𝙚𝙧𝙚𝙣𝙜𝙚𝙣𝙚𝙚𝙨𝙠𝙪𝙣𝙙𝙚 𝙚𝙣 éé𝙣 𝙙𝙖𝙜 𝙥𝙚𝙧 𝙬𝙚𝙚𝙠 𝙖𝙡𝙨 𝙚𝙩𝙝𝙞𝙘𝙪𝙨. 𝙕𝙚 𝙞𝙨 𝙤𝙣𝙙𝙚𝙧 𝙖𝙣𝙙𝙚𝙧𝙚 𝙤𝙥𝙧𝙞𝙘𝙝𝙩𝙚𝙧 𝙫𝙖𝙣 𝙙𝙚 𝙥𝙤𝙡𝙞𝙠𝙡𝙞𝙣𝙞𝙚𝙠 𝙡𝙚𝙫𝙚𝙣𝙨𝙚𝙞𝙣𝙙𝙚𝙫𝙧𝙖𝙜𝙚𝙣 𝙫𝙖𝙣 𝙝𝙚𝙩 𝘼𝙡𝙯𝙝𝙚𝙞𝙢𝙚𝙧 𝘾𝙚𝙣𝙩𝙧𝙪𝙢 𝙀𝙧𝙖𝙨𝙢𝙪𝙨 𝙈𝘾 𝙚𝙣 𝙫𝙤𝙤𝙧𝙯𝙞𝙩𝙩𝙚𝙧 𝙫𝙖𝙣 𝙝𝙚𝙩 𝙀𝙭𝙥𝙚𝙧𝙩𝙞𝙨𝙚𝙘𝙚𝙣𝙩𝙧𝙪𝙢 𝙀𝙩𝙝𝙞𝙚𝙠 𝙀𝙧𝙖𝙨𝙢𝙪𝙨 𝙈𝘾.

𝗦𝘆𝗺𝗽𝗼𝘀𝗶𝘂𝗺 ‘𝗭𝗶𝗻𝗴𝗲𝘃𝗶𝗻𝗴 𝗶𝗻 𝗱𝗲 𝘀𝗽𝗿𝗲𝗲𝗸𝗸𝗮𝗺𝗲𝗿 | 𝗗𝗶𝘃𝗲𝗿𝘀𝗶𝘁𝗲𝗶𝘁 𝗶𝗻 𝘃𝗲𝗿𝗯𝗶𝗻𝗱𝗶𝗻𝗴
Rozemarijn verzorgt 16 april een plenaire lezing op het symposium ‘Zingeving in de spreekkamer | Diversiteit in verbinding’, van de Agora werkgroep Ethiek en spirituele zorg. In haar lezing gaat ze in op ethische dilemma’s die patiënten en zorgprofessionals kunnen tegenkomen in de dagelijkse praktijk. Aan de hand van verhalen worden begrippen als normen, waarden, wilsbekwaamheid en vertegenwoordigerschap uitgelegd. Bijvoorbeeld: Hoe stel je wilsbekwaamheid vast? Ze biedt handvatten om zelf mee aan de slag te gaan.
𝗔𝗰𝗰𝗿𝗲𝗱𝗶𝘁𝗮𝘁𝗶𝗲
voor dit symposium is aangevraagd bij KNMG-GAIA (ABAN), V&VN, V&VN Verpleegkundig Specialisten, SKGV en NVvPO.

𝗠𝗲𝗹𝗱 𝗷𝗲 𝗮𝗮𝗻
Let op: de 𝘦𝘢𝘳𝘭𝘺 𝘣𝘪𝘳𝘥 𝘬𝘰𝘳𝘵𝘪𝘯𝘨 van € 25,00 is verlengd tot maandag 26 februari 12.00 uur.
Ga voor meer informatie en aanmelden naar: https://bit.ly/3NB6FiK

Profielfoto van Bernita Eskes

𝗦𝗬𝗠𝗣𝗢𝗦𝗜𝗨𝗠 𝗭𝗜𝗡𝗚𝗘𝗩𝗜𝗡𝗚 𝗜𝗡 𝗗𝗘 𝗦𝗣𝗥𝗘𝗘𝗞𝗞𝗔𝗠𝗘𝗥 | 𝗗𝗜𝗩𝗘𝗥𝗦𝗜𝗧𝗘𝗜𝗧 𝗜𝗡 𝗩𝗘𝗥𝗕𝗜𝗡𝗗𝗜𝗡𝗚
𝟭𝟲 𝗮𝗽𝗿𝗶𝗹, 𝗔𝗸𝗼𝗲𝘀𝘁𝗶𝗰𝘂𝗺, 𝗘𝗱𝗲

𝗟𝗲𝘁 𝗼𝗽: 𝗱𝗲 𝘦𝘢𝘳𝘭𝘺 𝘣𝘪𝘳𝘥 𝘬𝘰𝘳𝘵𝘪𝘯𝘨 𝘃𝗮𝗻 € 𝟮𝟱,𝟬𝟬 𝗶𝘀 𝘃𝗲𝗿𝗹𝗲𝗻𝗴𝗱 𝘁𝗼𝘁 𝗺𝗮𝗮𝗻𝗱𝗮𝗴 𝟮𝟲 𝗳𝗲𝗯𝗿𝘂𝗮𝗿𝗶 𝟭𝟮.𝟬𝟬 𝘂𝘂𝗿.

Zorgverleners vinden het soms lastig om de dimensie zingeving of spiritualiteit te bespreken met patiënten of cliënten. Dat is jammer, want zingevingsvragen en aandacht voor spiritualiteit gaan over wat iemand écht belangrijk vindt. Je kunt je vanaf nu inschrijven voor het symposium Zingeving in de spreekkamer | Diversiteit in verbinding.
Deskundige professionals uit de zorg en de geestelijke verzorging vullen op 16 april samen een interessant -interactief- programma over zingevingsvraagstukken bij patiënten en cliënten. Je krijgt tips, tools en handvatten om zelf met zingevingsvragen aan de slag te gaan. Ook krijg je antwoord op de vraag: wat is belangrijk om te weten als het gaat om zingeving en diversiteit in cultuur, religie, sociale status, gender of seksuele geaardheid?

Dit symposium is bij bedoeld voor (huis)artsen, specialisten, praktijkondersteuners, (wijk)verpleegkundigen, geestelijk verzorgers en andere betrokkenen bij palliatieve zorg en ondersteuning, zoals (kader)artsen, (specialistisch) verpleegkundigen, verzorgenden, sociaal- en maatschappelijk werkenden en vrijwilligers in de palliatieve zorg.

𝗔𝗰𝗰𝗿𝗲𝗱𝗶𝘁𝗮𝘁𝗶𝗲
Accreditatie is aangevraagd bij KNMG-GAIA (ABAN), V&VN, V&VN Verpleegkundig Specialisten, SKGV en NVvPO.

𝗠𝗲𝗹𝗱 𝗷𝗲 𝗮𝗮𝗻
Meld je nu aan en maak tot en met 15 februari gebruik van de 𝘦𝘢𝘳𝘭𝘺 𝘣𝘪𝘳𝘥 𝘬𝘰𝘳𝘵𝘪𝘯𝘨. Ga voor meer informatie en aanmelden naar: https://bit.ly/3NB6FiK